آسیب‌پذیری منافع رژیم صهیونیستی و کشورهای میزبان در خلیج فارس
عادی‌سازی روابط بین رژیم صهیونیستی ابتدا با امارات متحده عربی و سپس بحرین این سناریو را برجسته کرده است که احتمالاً تل‌آویو در پرتو این روابط خواهان حضور نظامی در منطقه نیز خواهد بود. هرچند اهداف رژیم صهیونیستی را باید کمی عمقی‌تر تحلیل کرد و عواقب آن را مورد بررسی قرار داد.
در واقع رژیم صهیونیستی با دو هدف تلاش دارد تا حوزۀ نفوذ خود را گسترش دهد؛
هدف نخست اینکه مقامات رژیم صهیونیستی در تلاش هستند تا مقولۀ تاریخی تورات قدیم را که ناظر بر احیای طرح اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات است را عملیاتی سازند. وجود دو خط موازی آبی رنگ در پرچم رژیم صهیونیستی بر این امر صحه می‌گذارد و مقامات رژیم صهیونیستی در طول نزدیک به هشتاد سال گذشته در تلاش هستند تا این شعار را به هر شکل ممکن در عرصۀ جغرافیای منطقه زنده نگه دارند.
حضور رژیم صهیونیستی در سودان جنوبی و اتیوپی نشان می‌دهد که بخشی از شعار از نیل تا فرات محقق شده و اکنون بیش از ۱۰ هزار کارشناس نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در این دو کشور آفریقایی یعنی سودان جنوبی و اتیوپی حضوری فعال دارند. از منظر دیگر تلاش مقامات رژیم صهیونیستی برای تکمیل این شعار نزدیک شدن رژیم صهیونیستی به فرات است که اکنون مقامات تل‌آویو تلاش می‌کنند تا با حضور در عراق و اقلیم کردستان به اهداف خود که همان اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات است دست پیدا کنند.
هدف دوم از حضور رژیم صهیونیستی در کشورهای خلیج‌فارس این است که رابطۀ این رژیم‌ها با ایران را در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی قطع کنند. اعتقاد مقامات رژیم صهیونیستی که بر اساس تفکرات رئیس سابق رژیم صهیونیستی یعنی «شیمون پرز» پایه‌ریزی شده این است که از رهگذر عادی‌سازی رابطه بین تل‌آویو و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس تا سال ۲۰۲۵ (سال ۱۴۰۴) حجم مبادلات تجاری بین این رژیم و کشورهای حوزۀ خلیج‌فارس سالانه به هفتاد میلیارد دلار بالغ شود. از سوی دیگر مقامات رژیم صهیونیستی بر این اعتقاد هستند که حضور نظامی و امنیتی این رژیم در آن سوی ساحل خلیج‌فارس به کاهش نفوذ جمهوری اسلامی ایران منجر خواهد شد. ضمن اینکه تسلط رژیم صهیونیستی بر بخشی از خلیج‌فارس می‌تواند به ایجاد مزاحمت برای کشتی‌های ایرانی در این منطقه منجر شود. لذا طبیعی است که این حضور، مزاحمت‌هایی برای ایران ایجاد نموده و سطح عملیاتِ جاسوسی رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی افزایش پیدا خواهد کرد. در عین حال ممکن است تل‌آویو در آینده علاوه بر خلیج‌فارس حضور نظامی خود را در تنگه راهبردی باب‌المندب در دریای سرخ تثبیت و مزاحمت‌هایی برای کشتی‌های تجاری ایران ایجاد کند.
همچنین از دید رژیم‌های مرتجع عرب حاشیۀ جنوبی خلیج‌فارس، حضور نظامی رژیم صهیونیستی می‌تواند موازنۀ قدرت را به نفع این رژیم‌ها تغییر دهد، زیرا رژیم صهیونیستی به لحاظ نظامی این توانمندی را دارد که در تقابل با ایران قرار گیرد. این در حالی است که ایران، هوشمندانه تحرکات رژیم صهیونیستی را در آن‌سوی ساحل خلیج‌فارس برای واکنش مقتضی و سنجیده زیر نظر خواهد گرفت البته رژیم‌های مرتجع عرب به شدت در پی این هستند که نوعی تقابل بین تهران و تل‌آویو صورت بگیرد تا در پرتو آن یک اجماع جهانی احتمالی علیه ایران تشکیل شود.
در ادامۀ این نکته را نیز باید در نظر داشت که در چنین شرایطی به دلیل مخالفت ملت‌های اسلامی با حضور نظامی رژیم صهیونیستی در خلیج‌فارس، رژیم‌های مرتجع عرب مانند بحرین و امارات و حتی عربستان در آینده با چالش‌های جدی در داخل و منطقه مواجه خواهند شد. اکنون ملت فلسطین با دو دشمن مواجه است؛ دشمن اول رژیم صهیونیستی است و دشمن دوم رژیم‌های مرتجع عربی هستند که اکنون در کنار صهیونیست‌ها قرار گرفته‌اند. سفر اخیر «اسماعیل هنیه»، رئیس دفتر سیاسی حماس به بیروت و نشست وی با رهبران جنبش‌های مبارز فلسطینی و همچنین دیدار هنیه با «سیدحسن نصرالله»، دبیر کل حزب‌الله به شکل‌گیری یک جبهۀ گسترده و مقاوم در مقابل رژیم صهیونیستی و رژیم‌های مرتجع عرب منجر خواهد شد که این مسئله از جمله مخاطرات جدی حضور رژیم صهیونیستی در منطقه برای کشورهای میزبان آن خواهد بود.
در نهایت حضور نامشروع صهیونیست‌ها در خلیج‌فارس ضریب آسیب‌پذیری این نیروها را افزایش خواهد داد؛ چراکه ملت‌های عرب منطقه به لحاظ روانی و فرهنگی آمادگی پذیرش اتباع رژیم صهیونیستی را ندارند و این یک چالش جدی برای تل‌آویو به شمار می‌رود. همچنین ممکن است در آینده جنبش‌هایی به صورت زیرزمینی برای ضربه زدن به منافع رژیم صهیونیستی در کشورهای عربی شکل بگیرند.
منبع تحلیل: شورای راهبردی روابط خارجی
توضیح: «گزارشات و تحلیل‌های راهبردی ارائه شده از منابع معتبر داخلی و خارجی صرفاً برای آشنایی و تنویر افکار نخبگان و مدیران راهبردی کشور با تحلیل‌های راهبردی روزآمد بوده و لزوماً منطبق با دیدگاه‌ها و نظرات دانشگاه عالی دفاع ملی نمی‌باشد.»
نظر شما :